Terapia przetwarzania poznawczego (CPT) jest bardzo skuteczna w leczeniu osób z PTSD i powiązanymi problemami. Badania wykazały, że terapia ta pomaga zmniejszyć objawy zaburzenia stresowego pourazowego (PTSD), a jej działanie jest długoterminowe. Psychoterapeuta/ Psychotraumatolog pomaga zrozumieć pacjentowi, że doświadczona trauma jest w przeszłości i nie występuje w teraźniejszości pacjenta. Klienci, którzy ukończyli terapię CPT zgłaszają długotrwałą poprawę nastroju, zwiększoną aktywność oraz lepszą jakość życia.
Terapia przetwarzania poznawczego (CPT) to krótkoterminowa, poznawczo-behawioralna terapia PTSD i stanów pokrewnych. W CPT psychoterapeuta pomaga klientowi zbadać wpływ zdarzenia traumatycznego na swoje życie i pomaga zmienić sposób myślenia związany z wydarzeniem traumatycznym, a także przekonania o sobie, o innych i o świecie. Terapia ta pomaga pacjentowi opracować zdrowsze podejście do myśli i emocji. Badania naukowe dowiodły skuteczności tej terapii w przypadku osób z PTSD i współwystępującymi zaburzeniami tj.: depresja, uzależnienie od substancji psychoaktywnych, zaburzenia osobowości , urazy mózgu.
Terapia CPT jest metodą opartą na dowodach naukowych. Zazwyczaj składa się od 8 do 15 sesji odbywających się raz lub dwa razy w tygodniu. Czas trwania pojedynczej sesji indywidualnej to 50 minut, a grupowej to 90 minut. Podczas pierwszych sesji terapeuta dostarcza klientowi wiedzy teoretycznej z zakresu PTSD. Dialog Sokratejski jest podstawową metodą w terapii CPT. Za jej pomocą psychoterapeuta zadaje klientowi pytania, dzięki którym może on zbadać jak przebiega jego własny sposób myślenia. W terapii tej używane są arkusze z ćwiczeniami, dzięki którym klient nabywa umiejętności niezbędnych do identyfikacji myśli i uczuć związanych z doświadczeniem traumatycznym oraz uczy się poszukiwania wzorców problematycznego sposobu myślenia (“wyciąganie wniosków”, “czytanie w myślach”).
Cele terapii CPT to: zrozumienie tego czym jest zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD), zbadanie jaki wpływ doświadczenie traumatyczne miało na myśli i uczucia, zmniejszenie unikania i odrętwienia emocjonalnego, rozważenie alternatywnych punktów widzenia odnoszących się do doświadczenia traumatycznego, samego siebie i otaczającego nas świata, zmniejszenie poziomu cierpienia związanego z doświadczeniem traumatycznym, zmniejszenie uczucia niepokoju, gniewu, poczucia winy i wstydu oraz poprawa jakości codziennego życia.